Swobodne sieciowanie: Impromptu networking

Każda dobra konferencja zaczyna się od ludzi, którzy stanowią jej część i ją współtworzą. Na początku należy zachęcić osoby uczestniczące do tego, by się wzajemnie poznały i opowiedziały sobie wzajemnie o tym, co obecnie myślą lub czują. Tylko w ten sposób można wykształcić poczucie przynależności do grupy, a tym samym stworzyć dobrą podstawę do bezpośredniej rozmowy, opracowania kreatywnych pomysłów i wypracowania wspólnych rezultatów. Podczas metody Impromptu networking (improwizowanego sieciowania) osoby uczestniczące współpracują ze sobą w dobieranych losowo małych grupach.

Konfiguracja przestrzeni i wielkość grupy

Aby zrealizować tę metodę, należy utworzyć wydarzenie w pokoju „Warsztaty”, w którym – w zależności od sytuacji – wszyscy będą mogli włączyć swoje kamerki. Format ten nadaje się więc jedynie dla grup nieprzekraczających 40 osób – większe grupy należy podzielić na mniejsze i umieścić je w kilku pokojach, w których równocześnie odbywać się będą rundy zapoznawcze. Jeśli grupa wyraża takie życzenie, format można powtarzać wielokrotnie i uczestniczyć w kilku rundach.

Realizacja

W metodzie Impromptu networking osoby uczestniczące spotykają się w małych grupach (najlepiej w dwójkę) w kilku pokojach pracy grupowej, gdzie dzielą się swoimi myślami i doświadczeniami. Każda runda trwa ok. 5 minut. Jeśli nie uda się podzielić całej grupy na pary, można stworzyć jedną grupę trzyosobową lub ktoś z zespołu organizacyjnego przyjmuje rolę jokera i również weźmie udział w rozmowie.

Uwaga: Należy pamiętać, że BigBlueButton pozwala na równoległe utworzenie jedynie 8 pokoi pracy grupowej – format ten musi być zatem odpowiednio dostosowany do wielkości konkretnej grupy. W ramach alternatywy można utworzyć dowolną ilość pokoi „Kawiarni”.

Warto przygotować pytania pomocnicze, które ułatwią małym grupom rozpoczęcie rozmowy, np.:

• „Kim jesteś i co Cię tutaj sprowadza?”,

• „Kim jesteś i co ucieszyłoby Cię dziś najbardziej?” lub

• „Kim jesteś i co chciał(a)byś dziś wnieść do naszego spotkania

Pytania te powinny być na tyle proste, aby osoby uczestniczące mogły na nie spontanicznie odpowiedzieć. Chodzi tu przede wszystkim o to, by zainicjować dobrą rozmowę, a nie czynić od razu merytoryczne postępy. Jeśli grupa się już zna, a format ten jest wykorzystywany raczej do tematycznego sieciowania, to oczywiście można sformułować inne pytania, jak np.: „Na jakie pytanie chciał(a)byś dziś otrzymać odpowiedź?” lub „Jaki problem chciał(a)byś dziś omówić/rozwiązać?”.

Można wprowadzić pewne ramy czasowe, by równomiernie podzielić czas na poszczególne osoby w danej grupie. Przykładowo najpierw osoba nr 1 będzie mieć dwie minuty na swoją wypowiedź, potem osoba nr 2 kolejne dwie minuty, a następnie przez jedną minutę będzie trwać wspólna rozmowa. Ważne jest, by przed udaniem się do pokoi zwrócić uwagę osobom uczestniczącym na to, że w pokojach pracy grupowej nie będzie osoby moderującej i że będą tam same odpowiedzialne za przebieg rozmowy oraz za kontrolowanie czasu na poszczególne wypowiedzi. Najlepiej, by jedna osoba ustawiła stoper (np. na telefonie). Warto osobom uczestniczącym zawsze pozostawić możliwość powrotu do pokoju głównego (plenum), gdyby pojawiły się pytania lub problemy. Taka sytuacja powinna jednak mieć miejsce jedynie w nagłych przypadkach, gdyż wszyscy powinni mieć szansę uczestniczyć w rozmowach.