Coaching peer to peer

Metoda coachingu peer-to-peer (czyli każdy z każdym) pozwala na rozwiązanie problemu przy wykorzystaniu wiedzy całej grupy. Po kolei każda osoba uczestnicząca ma możliwość w ramach krótkich rundek dyskusyjnych poprosić o pomoc i od razu otrzymać poradę od dwóch innych osób. Coaching peer-to-peer pomaga znaleźć praktyczne rozwiązania oraz odświeżające, inspirujące pomysły. To prosty i efektywny sposób wsparcia pojedynczych osób i poszerzenia zakresu indywidualnego doradztwa w drodze formalnej komunikacji.

Konfiguracja przestrzeni i wielkość grupy

Aby zrealizować tę metodę należy umieścić grupę składającą się z przynajmniej trzech osób w jednym pokoju pracy grupowej (grupy czteroosobowe też są możliwe; najważniejsze, by w formacie tym wzięły udział więcej niż dwie osoby). Jeśli ma być omówionych kilka przypadków, dana grupa powinna pozostać w stałym składzie i jedynie wymieniać się rolami. I tak każda osoba z grupy w jednej rundzie poddaje swój problem (przypadek) pod dyskusję, a w kolejnych rundach doradza pozostałym.

Realizacja

Pierwsza osoba opisuje swój problem (przypadek), pozostałe osoby słuchają, dyskutują ze sobą i doradzają. Na koniec rozważań osoba przedstawiająca swój przypadek wyciąga z dyskusji wnioski i daje osobom doradzającym krótki feedback. Następnie dochodzi do zamiany ról: osoba prezentująca doradza, a osoba, która w pierwszej rundce doradzała, prezentuje swój przypadek. Przyjmując różne role (osoby potrzebującej porady i osoby doradzającej), można na zmianę omówić kilka przypadków oraz doświadczyć zmiany perspektywy – raz prosi się o radę, raz doradza się innym.

Omawianie jednego przypadku trwa ok. 25 minut i obejmuje cztery kroki:

1. Osoba potrzebująca rady opisuje swój przypadek osobom doradzającym. One w tym czasie mają wyłączone mikrofony, uważnie słuchają i w razie potrzeby robią sobie notatki (5 minut).

2. Osoby doradzające zadają pytania uzupełniające, na które odpowiada osoba potrzebująca rady (5 minut).

3. Osoba potrzebująca rady wyłącza mikrofon. Osoby doradzające rozmawiają ze sobą o swoich pomysłach na rozwiązanie przedstawionego przypadku. Osoba potrzebująca rady słucha uważnie i w razie potrzeby robi sobie notatki (10 minut).

4. Osoba potrzebująca rady włącza ponownie mikrofon, podsumowuje dyskusję i ustosunkowuje się do tego, co zostało powiedziane (5 minut).

Ważne jest, by od razu wyznaczyć osobę odpowiedzialną za pilnowanie czasu, która za pomocą stopera (np. na komórce) zadba o to, by każdy krok został wykonany w założonym czasie (najlepiej, by poszczególne etapy były zwizualizowane we wspólnym dokumencie).