Metoda coachingu peer-to-peer (czyli każdy z każdym) pozwala na rozwiązanie problemu przy wykorzystaniu wiedzy całej grupy. Po kolei każda osoba uczestnicząca ma możliwość w ramach krótkich rundek dyskusyjnych poprosić o pomoc i od razu otrzymać poradę od dwóch innych osób. Coaching peer-to-peer pomaga znaleźć praktyczne rozwiązania oraz odświeżające, inspirujące pomysły. To prosty i efektywny sposób wsparcia pojedynczych osób i poszerzenia zakresu indywidualnego doradztwa w drodze formalnej komunikacji.
Aby zrealizować tę metodę należy umieścić grupę składającą się z przynajmniej trzech osób w jednym pokoju pracy grupowej (grupy czteroosobowe też są możliwe; najważniejsze, by w formacie tym wzięły udział więcej niż dwie osoby). Jeśli ma być omówionych kilka przypadków, dana grupa powinna pozostać w stałym składzie i jedynie wymieniać się rolami. I tak każda osoba z grupy w jednej rundzie poddaje swój problem (przypadek) pod dyskusję, a w kolejnych rundach doradza pozostałym.
Pierwsza osoba opisuje swój problem (przypadek), pozostałe osoby słuchają, dyskutują ze sobą i doradzają. Na koniec rozważań osoba przedstawiająca swój przypadek wyciąga z dyskusji wnioski i daje osobom doradzającym krótki feedback. Następnie dochodzi do zamiany ról: osoba prezentująca doradza, a osoba, która w pierwszej rundce doradzała, prezentuje swój przypadek. Przyjmując różne role (osoby potrzebującej porady i osoby doradzającej), można na zmianę omówić kilka przypadków oraz doświadczyć zmiany perspektywy – raz prosi się o radę, raz doradza się innym.
Omawianie jednego przypadku trwa ok. 25 minut i obejmuje cztery kroki:
Osoba potrzebująca rady opisuje swój przypadek osobom doradzającym. One w tym czasie mają wyłączone mikrofony, uważnie słuchają i w razie potrzeby robią sobie notatki (5 minut).
Osoby doradzające zadają pytania uzupełniające, na które odpowiada osoba potrzebująca rady (5 minut).
Osoba potrzebująca rady wyłącza mikrofon. Osoby doradzające rozmawiają ze sobą o swoich pomysłach na rozwiązanie przedstawionego przypadku. Osoba potrzebująca rady słucha uważnie i w razie potrzeby robi sobie notatki (10 minut).
Osoba potrzebująca rady włącza ponownie mikrofon, podsumowuje dyskusję i ustosunkowuje się do tego, co zostało powiedziane (5 minut).
Ważne jest, by od razu wyznaczyć osobę odpowiedzialną za pilnowanie czasu, która za pomocą stopera (np. na komórce) zadba o to, by każdy krok został wykonany w założonym czasie (najlepiej, by poszczególne etapy były zwizualizowane we wspólnym dokumencie).