Metoda coachingu peer-to-peer (czyli każdy z każdym) pozwala na rozwiązanie problemu przy wykorzystaniu wiedzy całej grupy. Po kolei każda osoba uczestnicząca ma możliwość w ramach krótkich rundek dyskusyjnych poprosić o pomoc i od razu otrzymać poradę od dwóch innych osób. Coaching peer-to-peer pomaga znaleźć praktyczne rozwiązania oraz odświeżające, inspirujące pomysły. To prosty i efektywny sposób wsparcia pojedynczych osób i poszerzenia zakresu indywidualnego doradztwa w drodze formalnej komunikacji.
Aby zrealizować tę metodę należy umieścić grupę składającą się z przynajmniej trzech osób w jednym pokoju pracy grupowej (grupy czteroosobowe też są możliwe; najważniejsze, by w formacie tym wzięły udział więcej niż dwie osoby). Jeśli ma być omówionych kilka przypadków, dana grupa powinna pozostać w stałym składzie i jedynie wymieniać się rolami. I tak każda osoba z grupy w jednej rundzie poddaje swój problem (przypadek) pod dyskusję, a w kolejnych rundach doradza pozostałym.
Pierwsza osoba opisuje swój problem (przypadek), pozostałe osoby słuchają, dyskutują ze sobą i doradzają. Na koniec rozważań osoba przedstawiająca swój przypadek wyciąga z dyskusji wnioski i daje osobom doradzającym krótki feedback. Następnie dochodzi do zamiany ról: osoba prezentująca doradza, a osoba, która w pierwszej rundce doradzała, prezentuje swój przypadek. Przyjmując różne role (osoby potrzebującej porady i osoby doradzającej), można na zmianę omówić kilka przypadków oraz doświadczyć zmiany perspektywy – raz prosi się o radę, raz doradza się innym.
Omawianie jednego przypadku trwa ok. 25 minut i obejmuje cztery kroki:
Osoba potrzebująca rady opisuje swój przypadek osobom doradzającym. One w tym czasie mają wyłączone mikrofony, uważnie słuchają i w razie potrzeby robią sobie notatki (5 minut).
Osoby doradzające zadają pytania uzupełniające, na które odpowiada osoba potrzebująca rady (5 minut).
Osoba potrzebująca rady wyłącza mikrofon. Osoby doradzające rozmawiają ze sobą o swoich pomysłach na rozwiązanie przedstawionego przypadku. Osoba potrzebująca rady słucha uważnie i w razie potrzeby robi sobie notatki (10 minut).
Osoba potrzebująca rady włącza ponownie mikrofon, podsumowuje dyskusję i ustosunkowuje się do tego, co zostało powiedziane (5 minut).
Ważne jest, by od razu wyznaczyć osobę odpowiedzialną za pilnowanie czasu, która za pomocą stopera (np. na komórce) zadba o to, by każdy krok został wykonany w założonym czasie (najlepiej, by poszczególne etapy były zwizualizowane we wspólnym dokumencie).
World Café (rozmowy w kawiarence) to metoda pozwalająca omówić wybrany temat w zmieniających się grupach, co prowadzi do nowych wniosków. W analogowym formacie osoby uczestniczące zmieniają w określonych momentach stoły. W wirtualnej przestrzeni można je odzwierciedlić, tworząc pokoje tematyczne, które będą każdorazowo wyposażone w DINA-Pady, tak by można było udokumentować wypracowane rezultaty i by każda nowa grupa mogła zapoznać się z tym, co zostało wcześniej omówione.
Dla każdego tematu (aspektu) tworzone są osobne pokoje tematyczne („Pokoje pracy grupowej”), które otrzymują odpowiednie nazwy. Należy ustalić maksymalną liczbę osób w danym pokoju, aby przy każdym wirtualnym stoliku znalazła się taka sama liczba osób uczestniczących. Jeśli dany pokój się zapełni, kolejna osoba, która spróbuje do niego wejść, będzie musiała znaleźć inny pokój.
BigBlueButton nie posiada obecnie funkcji ograniczania liczy osób uczestniczących w pokojach pracy grupowej (gdy włączona jest funkcja samodzielnego wyboru pokoju). Osoba moderująca powinna zatem o tym wspomnieć przed rozpoczęciem pracy w grupach.
Na początku należy się zastanowić, jakie tematy lub aspekty jakich tematów zostaną poddane dyskusji, by ustalić, czego będą dotyczyć rozmowy w danych pokojach tematycznych. W każdym pokoju można umieścić osobę moderującą, jednak także niemoderowana rozmowa może być ciekawa. Dyskusje z poszczególnych pokoi powinny być dokumentowane na DINA-Padzie – najlepiej na początku każdej rundy wyznaczyć osobę odpowiedzialną za protokołowanie.
Linki do dokumentacji z rezultatami (obszerny DINA-Pad zawierający wszystkie tematy albo osobne DINA-Pady dla poszczególnych zagadnień) należy przesłać wcześniej drogą elektroniczną do wszystkich osób uczestniczących, tak by każda osoba posiadała właściwy link.
Jeśli dyskusja nie będzie moderowana, warto wyznaczyć na początku – poza osobą odpowiedzialną za protokołowanie – także osobę, która będzie pilnować czasu (w przeciwnym razie odpowiada za to osoba moderująca).
Każda runda dyskusyjna w pokoju pracy grupowej trwa 15 do 20 minut. Jeśli założenie jest takie, że każda osoba uczestnicząca ma wziąć udział w dyskusji w każdym pokoju, należy utworzyć cztery pokoje – wtedy taki format będzie trwać 60 do 80 minut. Zanim osoby uczestniczące udadzą się do pokoi, warto krótko przedstawić poszczególne tematy (zagadnienia), które zostaną poddane pod dyskusję. By ułatwić rozpoczęcie dyskusji – szczególnie, jeśli nie będzie ona moderowana – można wcześniej przygotować kilka szczegółowych pytań dotyczących omawianych tematów (zagadnień) i również umieścić je na DINA-Padzie. Rozmowy w kawiarence rozpoczynają się w momencie przejścia wszystkich osób uczestniczących z głównego pokoju (plenum) do pokojów tematycznych. Tam następuje dyskusja, po której wszyscy wracają do pokoju głównego, skąd przechodzą do kolejnego pokoju tematycznego. Jeśli ktoś po upływie czasu wyznaczonego na rozmowę pozostanie w tym samym pokoju, to w kolejnej rundzie będzie mógł przynajmniej porozmawiać z nowymi osobami! Na zakończenie osoba moderująca może spojrzeć na udokumentowane rezultaty, podsumować je i ewentualnie ustalić następne kroki.
Organizując konferencje, możemy pochylić się nad różnymi tematami z wielu perspektyw oraz wypracować konkretne rezultaty. Szczególnie w sytuacji, kiedy rezultaty te mają stać się podstawą do dalszej pracy, ważne jest, by zabezpieczyć dokumentację (np. podpinając ją w pokoju „Rezultaty”). Jeśli grupa podczas pracy ma równocześnie robić notatki lub jeśli dokumentacja ma być wykorzystywana jako wizualne wsparcie pracy grupowej, wtedy można skorzystać z zespołowego narzędzia jakim jest DINA Projekt-Pad. Osoby uczestniczące mogą mieć do niego dostęp na żywo. Warto na początku danej sesji roboczej ustalić, w jaki sposób rezultaty mają zostać utrwalone (np. w postaci protokołu) i kto będzie za to zadanie odpowiedzialny. Reszta grupy może się wtedy całkowicie skupić na pracy. Osoba moderująca tworzy przestrzeń dla całej grupy i powinna zadbać o to, by wszyscy mogli zabrać głos. W zależności od bieżącego składu grupy osoby bardziej skryte mogą zabierać głos na czacie, jeśli nie chcą się wypowiadać przed całą grupą. Ponadto należy cały czas podkreślać, że każdy punkt widzenia jest cenny i wart wysłuchania!